ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร ดราม่าหนักมากกกกก

สวัสดีคะเพื่อนๆพันทิปทุกคน เราอ่านกระทู้คนอื่นมาก็เยอะแล้ว วันนี้เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ของตัวเองบ้างคะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเราคะ หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ #ด่าได้แต่อย่าแรงนะ เราพิมพ์ในไอแพดนะคะอาจจะตกหล่นไปบ้าง
เริ่มกันเลยนะคะ
เราขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เราชื่อเฟิร์นคะ (นามสมมุตินะ) คือเราเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน เรามีพี่น้อง3คนมีพี่ชาย2คน มีน้องชาย1คน เราเป็นเด็กที่ค่อนข้างเรียนเก่งคะ เสาร์-อาทิตย์ก็เรียนพิเศษ แทบจะไม่มีวันหยุด บางทีก็อิจฉาเพื่อนข้างๆบ้านนะที่เค้าไม่ต้องเรียนหนักแบบเรา มีเวลาเล่นมีเวลาพักผ่อน  ครอบครัวเรามีฐานะปานกลางคะ พ่อแม่ทำอาชีพค้าขาย เราก็เคยถามพ่อนะว่าทำไมพ่อต้องบังคับให้เราเรียนพิเศษด้วย ทั้งๆที่พี่ชายเราน้องชายเราเค้าไม่ได้รับโอกาสแบบเราเลย พ่อก็บอกว่าเพราะเราเป็นลูกผู้หญิง อยากให้เราเรียนหนังสือให้เยอะที่สุดเพราะเมื่อเกิดแต่งงานไป แล้วไม่มีความรู้ เวลาแฟนทิ้งไปหาผู้หญิงอื่นจะได้มีวิชาติดตัว พ่อแม่ไม่อยากให้เราต้องลำบากเหมือนท่านทั้งสองคะ พ่อกับแม่เราค่อนข้างจะเจ้าระเบียบนิดหน่อยห้ามมีแฟนตอนเรียน เพราะจะกระทบกับการเรียน แต่พ่อกับแม่เป็นคนใจดี คือถ้าเกิดลูกคนไหนตั้งใจเรียนประพฤติตัวดีๆ ใครอยากได้อะไร พ่อกับแม่จะหามาให้ ถ้าเกเรคือขออะไรไม่ได้เลย พอเราเริ่มเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นเราก็เริ่มมีแฟนคะ ก็แบบคุยโทรศัพท์กันไปดูหนังกันบ้างช่วงเสาร์-อาทิตย์อะไรประมาณนี้ แล้วจู่ๆวันนึงพ่อกับแม่เราก็รู้ว่าเรามีแฟนคะ พ่อนี่ตีเราเลยคะ พ่อให้เราเลิกคบกับแฟน เราก็ห่างๆกันไปสักพักนึงกับแฟน พ่อเราไม่ชอบแฟนเราคนนี้มากคะเพราะเค้าเกเร เค้าไม่เรียนหนังสือด้วยพอเราเข้ามหาลัย (เราเป็นเด็กตจว.คะ มาเรียนในกทม.) เราก็มาอยู่หอ แถวๆมหาลัย เรากับแฟนก็กลับมาคุยกัน แฟนเราก็มาหาเราบ้างนานๆครั้ง เพราะตอนนั้นแฟนเราติดทหารอยู่ที่3จังหวัดชายแดนคะ ไม่ค่อยได้คุยไม่ค่อยได้เจอกัน ขออธิบายเพิ่มเติมนิดนึงนะคะ แฟนเราชื่อเอ็ม(นามสมมุติ). บ้านแฟนเรามีพี่น้อง6คนคะ นับถือศาสนาอิสลาม ฐานะทางบ้านคือมีกินมีใช้ไม่ถึงกับจนนะคะ แฟนเราแก่กว่าเรา3ปี เค้าเรียนจบชั้นม.6 แล้วก็เค้ากะจะหยุดเรียนไปเกณฑ์ทหารก่อนแล้วค่อยกลับมาเรียนต่อคะ. เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วคะตอนนั้นมหาลัยเราปิดเทอม 6เดือนคะ จะทำอาเซียน เราก็กลับไปอยู่บ้านที่ ตจว. หารายได้ช่วงปิดภาคเรียน พอแฟนเราได้มีโอกาสลากลับบ้านเราก็ได้เจอกันบ้างช่วงวันหยุดเพราะเราต้องทำงาน ช่วงที่เราทำงานเราก็ไม่สบายบ่อยคะ ชอบเวียนหัว จะเป็นลมอยู่บ่อยๆ แต่เราคิดว่าคงไม่เป็นอะไรหรอก พอเปิดเทอมเราก็ไปเรียนปกติ จนผ่านไปช่วงเดือนกรกฎาคม 2557 ประจำเดือนเราไม่มาคะ แต่เราก็ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะเราเป็นคนที่ประจำเดือนมาไม่ปกติอยู่แล้ว ก่อนหน้านั้นประจำเดือนยังมาอยู่ พอเดือนสิงหาคมประจำเดือนก็ยังไม่มา ตอนนั้นแฟนเรามาหาเราที่กทม.พอดี เราก็ไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจ ตี3เราลุกขึ้นมาตรวจ ก็ปรากฏว่าขึ้น2ขีด คือเราช๊อคมาก รีบปลุกแฟนขึ้นมาดูว่าเราไม่ได้ตาฝาดไป คือเราร้องไห้หนักเลยคะ ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ (เราป้องกันนะแต่ก็ไม่รู้ว่าพลาดตอนไหน) เราร้องไห้แฟนเรากอดเราปลอบเราเค้าสัญญาว่าจะดูแลรับผิดชอบเรา พอตอนเย็นเราก็ไปโรงพยาบาลแถวๆอนุเสาวรีย์ชัยคะ ไปตรวจให้แน่ใจอีกครั้ง หมอก็บอกว่าเราท้องได้3เดือนกว่าแล้วคะ หมอบอกว่าห้ามไปทำแท้งเด็ดขาดเพราะเด็กมีหัวใจแล้ว เค้าคงเห็นเราเป็นนักศึกษาอ่ะคะสงสัยกลัวว่าเราจะคิกสั้น และก็แนะนำให้รีบฝากครรภ์คะ เราเลยให้แฟนเราโทรไปบอกกับทางบ้านเค้าคะ แม่ของแฟนเค้ารับรู้ แต่เราไม่ได้บอกกับทางครอบครัวเรานะคะ เพราะพ่อเราเคยพูดไว้ถ้าเกิดเราท้องตอนเรียนเค้าจะตัดพ่อตักลูกไม่ส่งเสียเราอีกเลยคะ เราก็เลยกลัว ไม่กล้าบอกกับทางครอบครัว เราก็คุยกับแม่ของแฟนเราว่าเรายังเรียนอยู่พอเราคลอดเราให้เค้าช่วยเลี้ยงลูกของเราก่อนได้ไหม พอเรียนจบเราจะเลี้ยงลูกของเราเอง แม่แฟนก็ตกลงคะ แม่ของแฟนก็เป็นห่วงเป็นใยเราดีนะคะ เพราะทางบ้านแฟนเราเค้ายังไม่มีหลานสักคน พอแฟนเราเค้าพาเราไปฝากครรภ์เสร็จอีกวันเค้าก็รีบกลับค่ายทหารเลยเพราะหมดวันลาแล้ว พอสิ้นเดือนเงินเดือนแฟนเราออกเค้าก็โอนเงินมาให้เราทุกเดือนไว้ใช้จ่ายเวลาไปตรวจครรภ์ จนมาถึงวันที่แฟนเราปลดทหารต้นเดือนพฤศจิกายน เค้าก็กลับไปอยู่บ้าน ตอนนั้นเราท้องได้4เดือนแล้วคะ เราก็บอกว่าให้เค้ามาอยู่กับเราที่กทม. มาหางานทำที่นี่นะ เค้าก็บอกว่าไม่เอา อยากอยู่บ้านอยู่กทมมันลำบากอยากอยู่บ้านมากกว่า คุยกันตกลงกันไม่ได้เราก็ทะเลาะกัน เราเลยบอกว่าไม่คิดจะมาดูแลเรากับลูกหน่อยเหรอ อยู่หอคนเดียวมันอันตรายหากลื่นล้มเป็นอะไรไป  เราก็ท้องอยู่ด้วย จนพอเดือนธันวาคมเราปิดเทอม เราอยู่หอคนเดียวมันลำบากจะออกไปซื้อข้าวซื้อขนมก็ลำบาก คือหอเราอยู่ลึกอะคะ แล้วในซอยก็ไม่ค่อยมีร้านอาหารซักเท่าไหร่ เราเลยตัดสินใจกลับบ้านไปอยู่บ้านแฟนก่อน เราก็โทรไปขออนุญาต แม่แฟนนะคะว่าขอไปอยู่ด้วยซักเดือนนึงเปิดเทอมเราค่อยกลับมาเรียนต่อ แม่แฟนก็ตกลงคะ พอไปถึงบ้านแฟนแม่เค้าก็ดูแล เทคแคร์ทำกับข้าวให้ทาน ก็ดีคะ แต่พ่อของแฟนยังไม่รู้นะคะว่าเราท้อง เพราะเราอยู่บ้านหลังเล็กไม่ได้ขึ้นไปบนบ้านใหญ่ ยกเว้นไปอาบน้ำ เราไปอาบน้ำตอนดึกพ่อแม่เค้าก็หลับกันหมด จนวันนึงเราเดินไปบนบ้านใหญ่มีคนมาหาแม่แฟน เค้าก็ถามแม่แฟนนะคะว่านี่ลูกสะใภ้เหรอ แม่แฟนก็บอกว่าใช่ เค้าก็ถามอ้าวนั่นท้องเหรอ ท้องกี่เดือนล่ะ เราก็ตอบไป พอตอนค่ำพ่อแฟนก็เรียกแฟนขึ้นไปคุยคะว่าอยู่กันยังไง ทำไมปล่อยให้ท้อง ศาสนาก็เรียนมาแล้วอะไรประมาณนี้อะคะ แฟนเราก็เงียบ แล้วก็ทางครอบครัวแฟนเราเค้าก็คุยกัน คือจะพาเราไปทำพิธีนิก๊ะฮ์คือให้เราเข้ารับศาสนาอิสลามแล้วก็หมั้นกับแฟนให้ถูกต้องตามหลักศาสนาอิสลาม เราก็บอกว่าจะได้เหรอ คือพ่อแม่เราเค้ายังไม่รู้เรื่องที่เราท้องเลย คือพิธีนิก๊ะฮ์ต้องมีพ่อแม่ฝ่ายชายและพ่อแม่ฝ่ายหญิงรับรู้และยินยอม แต่ในกรณีเราคือแต่งตั้งให้โต๊ะอิหม่ามทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองของเราแทน เราก็อืมยังไงก็ได้ แล้วแต่ คุยกันพ่อแม่แฟนก็ตกลงจะพาไปทำพิธีนิกะฮ์ในวันที่1 มกราคม 2558 ช่วงที่เราอยู่บ้านแฟนเรากับแฟนทะเลาะกันบ่อยมาก แฟนเราเป็นคนติดเพื่อน ไปนั่งบ้านเพื่อนแถวๆบ้านกลับมาดึกตี1 ตี2 ชอบไปยิงนกตกปลาใช้ชีวิตแบบสบายๆ ไปตกปลากลับบ้านตี2 ตี3ก็มีไม่เครียดกับชีวิต แต่เราเป็นคนที่จริงจังกับชีวิต คือมีเป้าหมายในชีวิตที่แน่นอน วางแผนอนาคตไว้ว่าจะต้องทำอะไรต่อไป แต่แฟนเราเค้าไม่ได้วางแผนอนาคตไว้เลย เพราะเค้าคิดแค่ใช้ชีวิตให้ผ่านไปวันๆ เพราะพระเจ้ากำหนดวันตายไว้แล้ว คือศาสนาอิสลามเค้าไม่มีชาติหน้าคือเกิดมาครั้งเดียวตายครั้งเดียว สอนให้ศรัทธาในพระเจ้า เราก็แบบอะไรว่ะ คนเราจะไม่มีการวางแผนอนาคตไว้เลยเหรออะไรเนี่ยยยยยยยย!!! พอถึงวันทำพิธีนิก๊ะฮ์ ก็ผ่านไปด้วยดี  แต่คือตอนนั้นพิธีหมั้นเราไม่ได้อะไรเป็นสินสอดเลยคะ เงินสักบาทก็ไม่มีแหวนสักวงก็ไม่มี คือไม่มีอะไรเป็นสินสอนเลย เราก็เข้าใจนะว่าเค้ายังหางานทำไม่ได้ยังไม่มีเงินเก็บ เราก็อืมไม่เป็นไร พอถึงวันที่มหาลัยเราจะเปิดเทอมเราก็กลับมากทม. ก่อนกลับกทม.เราแอบไปซื้อตั๋วรถทัวร์ไว้ให้แฟนเราตามขึ้นมากทม. เราจะให้เค้ามาทำงานที่นี่มาดูแลเราด้วยตอนนั้นท้องเราเริ่มใหญ่ช่วยเหลือตัวเองลำบากจะหยิบจับอะไรก็ลำบาก เค้าก็มา มาถึงกทม.เราก็พาเค้าไปหางาน จนได้ทำงานห้าง แถวๆหอพัก คือตอนที่เค้ามา เค้าไม่มีเงินติดตัวมาเลยคะพ่อแม่เค้าก็ไม่ให้มาเลย อยู่กันสองคนค่าใช้จ่ายมันก็เยอะ พ่อเราให้จ่ายเป็นรายอาทิตย์อาทิตย์ละ1500 สิ้นเดือนค่าห้องค่าน้ำไฟพ่อเราก็รับผิดชอบหมด ถ้าเกิดไม่พอจริงๆก็ขอเงินพ่อเพิ่ม บางทีเราหมุนเงินไม่ทันก็ต้องยืมเพื่อนๆมาใช้ พอเงินเดือนเดือนแรกของแฟนเราออกก็ดีขึ้นมานิดนึงพอจะมีเงินใช้จ่าย ตอนนั้นแม่แฟนก็โทรมาคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบทั่วไป แต่เค้าก็ไม่เคยถามเรื่องเงินเลยว่ามีใช้ไหม อะไรอย่างงี้ เราก็อยู่กับแฟนใช้ชีวิตคู่ที่กทม.ก็ค่อนข้างโอเค แต่ไม่ถึงกับมีความสุขเพราะเรายังทะเลาะกัน แฟนเราเค้าไม่ค่อยเป็นระเบียบสักเท่าไหร่ เราค่อนข้างจะเป็นระเบียบและสะอาดมากกว่า แต่ก็ไม่มีปัญหาเรื่องเที่ยวเตร่กลับดึกเหมือนอยู่ที่บ้านคะ จนเราท้องได้9เดือนกว่าๆป้าที่เป็นพี่สาวแท้ๆของพ่อเค้ามาเยี่ยมเราที่หอ ตามที่อยู่ที่เราเคยให้ไว้ เราก็งงมาก ป้าเรามาเยี่ยมเราที่หอ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราอยู่กทม.มาตั้งนานเป็นปีไม่เคยมีใครมาเยี่ยมที่หอ แม้กระทั่งพี่ชายแท้ๆเราที่อยู่กทม. เราก็แบบตกใจมากป้าเราเค้าเห็นเราในสภาพที่ท้องแบบนี้เค้าต้องไปบอกพ่อแม่เราแน่ๆเลย เราเคลียดมากใกล้คลอดแล้วด้วยนอนคิดทั้งวันทั้งคืนไม่เป็นอันทำอะไร ไปเรียนก็ไม่มีสมาธิ เรากลัวว่าถ้าพ่อเรารู้พ่อเราจะต้องโกรธเกลียดเราไม่ส่งเงินให้เราใช้ ไม่ส่งเราเรียนต่อแน่ๆเลย แต่ป้าเรารับปากว่าจะไม่บอกพ่อเรา ให้เราคลอดและให้เราสอบให้เสร็จแล้วค่อยหาทางออกกันอีกที พอผ่านไปสักอาทิตย์นึงแฟนของพี่ชายเราเค้าก็แชทมาคุยกับเราบอกให้เราโทรไปหาพ่อขอโทษพ่อ เราก็งง จะให้เราขอโทษเรื่องอะไร แฟนพี่ชายเราก็บอกว่าเรื่องนั้นแหละ พ่อรู้แล้ว  เราก็ถามว่าแล้วพี่น. (ชื่อแฟนพี่ชายเรา)รู้เรื่องนี้จากไหน ใครบอก  พี่น.ก็บอกเราว่ารู้มาจากพี่ชายเรา อาเราเค้ามาคุยกับพ่อเรา พี่สาวเราที่เป็นญาติกับเราเค้าก็บอกว่าทันทีที่พ่อเราทราบเรื่องของเราพ่อเราก็นิ่งเงียบน้ำตาคลอเบ้าเลย พ่อเราบอกกับอาว่าพ่อเราทั้งโกรธทั้งเกลียดเราไม่อยากให้เรากลับไปเหยียบที่บ้านแล้ว อาเราเค้าก็คุยกับพ่อว่าอย่าโกรธเราเลยยังไงก็ลูก อย่าไปตัดเลย สงสารมันเถอะ อีกอย่างเราก็ยังไปเรียนหนังสือตามปกติไม่ได้กระทบกับการเรียนสักหน่อย เราก็โทรไปหาพ่อ จะขอโทษจะคุยกับพ่อ พ่อเราไม่รับสายตัดสายทิ้งปิดเครื่องไป เราก็รู้สึกผิดมากๆ เราเลยส่งข้อความไปแทน เราไม่รู้จะทำยังไงเรากลัวพ่อเราไม่ส่งเราเรียนต่อเราเลยตัดสินใจโทรไปหาแม่เล่าทุกอย่างสารภาพผิดกับแม่ แม่เราทราบเรื่องก็นิ่งไปสักพักแม่เราก็คุยกับเราแบบใช้เหตุผลแม่ก็บอกว่าแม่เคยเตือนเราแล้วว่าให้เลิกยุ่งกับผู้ชายคนนี้เพราะเค้าดูแลเราไม่ได้เค้าส่งให้เราเรียนต่อไม่ได้ เค้ารับผิดชอบชีวิตเราไม่ได้ จะคบใครก็คบคนที่เค้าดูแลเรารับผิดชอบเราได้ถ้าเกิดวันนึงพ่อกับแม่เป็นอะไรไปเราจะได้ไม่ลำบาก แล้วแม่เราก็ถามเราว่ามีเงินค่าทำคลอดรึยัง เราก็บอกว่าพอมีอยู่บ้างแต่ก็ยังไม่พอค่าทำคลอด แม่เราก็รับปากว่าถ้าพ่อเราไม่ส่งเราเรียนต่อแม่จะรับผิดชอบต่อเอง เราก็เริ่มเบาใจนิดนึงคะ พอเช้าอีกวันแม่เราก็แอบให้น้าเราไปธนาคารโอนเงินมาให้เราเป็นค่าทำคลอดแม่กับพ่อเราก็ใช้ชีวิตปกติทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะพ่อเราคิดว่าแม่เรายังไม่ทราบเรื่องของเรา(ทุกคนเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับเพราะแม่เราเพิ่งผ่าตัดเสร็จ แม่เราเป็นโรคไตคะเค้ากลัวว่าแม่จะช๊อคหรือเป็นอะไรไปเลยไม่มีใครกล้าบอกแม่) ตอนที่แม่เราโอนเงินมาให้เราก็บอกแฟนนะว่าแม่เราให้เงินมาช่วยค่าทำคลอดแต่เราบอกว่าเราจะเก็บเงินส่วนนี้ไว้ซื้อของใช้ที่จำเป็นให้ลูก ส่วนค่าทำคลอดให้เค้าเป็นคนรับผิดชอบ จนถึงวันคลอด เราคลอดเสร็จเราก็โทรไปหาแม่ เราก็บอกว่าเราคลอดล่ะนะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง เราก็ถามแม่ละเป็นยังไงบ้างแผลผ่าตัดอ่ะหายรึยัง แม่เราก็บอกว่าแผลบวมอักเสบ ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล เราก็ถามอีกแม่ทานข้าวรึยัง แม่บอกทานแล้วทานได้นิดหน่อยกินไม่ค่อยลง เราก็ถามแม่ทานข้าวกับอะไร แม่ตอบมาเราจุกมากน้ำตาไหลเลย แม่บอกว่านั่งทานข้าวกับน้ำตาทุกวัน แม่เราบอกว่าแม่เราหัวใจจะสลายที่เราทำตัวอย่างนี้ พอเราออกจากโรงพยาบาล เราได้พัก5วันเราก็ไปสอบปลายภาคที่มหาลัยให้เสร็จ แฟนเราก็เลี้ยงลูกช่วงที่เราไปสอบ เราคลอดช่วงต้นเดือนพ.ค. แม่แฟนก็โทรมาบอกจะมาเยี่ยม มาจากตจว.คะ เค้าจะมาช่วยดูแลลูกให้เราช่วงที่เราไปสอบเพราะแฟนหยุดงานไม่ได้แล้ว เราก็โอเคจัดการจองตั๋วเครื่องบินให้แม่แฟนมากับน้องชายวันที่ 11 พ.ค.